ناسا اعلام کرد؛ کشف سیارهای مانند زمین
خیلی عجیب است شاید به دور از انتظار باشد ولی زمین ما دارای برادری نا تنی است که شاید جو آن نیز دارای آب باشد حال این مطلب امید دهنده برای حیاتی فرا زمینی در این سیاره می باشد.
سیاره ای که در مورد آن مطلب خود را شروع کردیم بنابر مشاهدات تلسکوپ فضایی کپلر کشف شده است با توجه به گزارشات ناسا این سیاره شبیه ترین و نزدیک ترین سیاره به زمین است همچنین تلسکوپ کپلر وظیفه اش جست و جو در کهکشان راه شیری برای پیداکردن سیاراتی مشابه زمین می باشد.
این تلسکوپ تا کنون هزاران سیاره ی احتمالی را به دانشمندان معرفی کرده است در بین این سیارات دانشمندانی برجسته که تعداد آن ها حدود چهار نفر می باشند، کشف سیاره ی kepler-452-b را اعلام کردند که اندازه ی این سیاره بزرگتر از زمین بوده و در فاصله ی ۱۴۰۰ سال نوری از ما قرار دارد که این فاصله بسیار زیاد است این سیاره ی فرا خورشیدی ۶۰ درصد از کره ی زمین بزرگتر بوده و فاصله ی آن با خورشید یعنی همان ستاره ی مورد نظر خود تقریبا همان نسبت فاصله زمین ما با خورشید می باشد. حتی این ستاره شباهت های زیادی با خورشی ما دارد.
گرانسفیلد، مدیر ارشد بخش ماموریت‌های علمی ناسا، می‌گوید:
کپلر که وظیفه‌ی جستجوی سیارات فراخورشیدی را دارد، موفق به کشف سیستم سیاره و ستاره‌ای شده است که نزدیک‌ترین سیستم به زمین و خورشید ما هستند. این نتیجه‌ی شگفت انگیز ما را یک قدم دیگر به کشف زمین نسخه‌ی دوم نزدیک‌تر می‌کند.
ناسا می‌گوید قرار است ارزیابی بیشتری بر روی این داده‌ها و مشاهدات زمینی داشته باشد اما بیان می‌کند که به احتمال زیاد Kepler-452b از جنس صخره بوده و دارای دمایی مناسب برای ایجاد آب است. ماده‌ای که شرط اساسی وجود حیات است. ستاره‌ی این سیاره‌ی جدید در حدود ۶ میلیارد سال سن دارد که در حدود ۱.۵ میلیارد سال بیشتر از عمر خورشید ما است. ناسا معتقد است این عمر طولانی می‌تواند شرایط را برای ایجاد حیات بر روی سطح سیاره فراهم کند.
جان جنکینس که سرپرست گروهی است که مسئولیت تحلیل داده‌های تلسکوپ را در کالیفرنیا بر عهده دارند، می‌گوید:
این که سیارهای توانسته ۶ میلیارد سال یعنی حتی بیشتر از زمین، در فضای قابل زیستن ستاره‌ی خود قرار بگیرد بسیار شگفت انگیز است. اگر تمامی مواد و شرایط بر روی این سیاره فراهم باشند، بهترین فرصت برای ایجاد حیات بر روی آن، محیا شده است.
او می‌افزاید:
ما Kepler-452b را به عنوان برادر بزرگتر زمین می‌دانیم که بهترین فرصت را برای درک بهتر تحول محیط زیستی زمین، ایجاد کرده است.
دانشمندان در حال حاضر از وجود حیات بر روی این سیاره اطمینان ندارند اما می‌گویند شدت نور بر روی سطح آن با شدت نوری که از خورشید به زمین می‌رسد، یکسان است. آقای جنکینس مدعی است اگر گیاهی از روی زمین بر روی سیاره‌ی Kepler-452b برده شود، این گیاه شروع به فتوسنتز خواهد کرد.
ناسا با بیان این که این سیاره نیروی جازبه ای بسیار بالا تقریبا معادل دو برابر نیروی جازبه ی زمین دارد و تعداد روی های سال آن ۳۸۵ روز است.
در نوشته ای دیگر به صورت رسمی آژانس می افزاید:
در حالی که جرم و ترکیبات آن سیاره شناخته نشده است، تحقیقات گذشته به نشان از صخره‌ای بودن Kepler-452b دارند.
دانشمندان با توجه به اطلاعات به دست آمده و حتی اطلاعات نا معلوم تحلیل یافته ی خود بر این باورند که سن بالا تر این ستاره گوشه ای از آینده ی زمین را به ما نشان می دهد. نکته ی دیگری که حائز اهمیت است این است که با توجه به درصد انرژی دریافتی این سیاره از ستاره ی خود که حدود ۱۰ درصد می اشد احتمال ایجاد اثر گل خانه ای وجود دارد.
دکتر داوگ کالدول، متخصصی در موسسه‌ی SETI که بر روی این پروژه کار می‌کند، می‌گوید:
انرژی مضاعفی که از ستاره‌ی سالخورده‌ی آن به سطح سیاره می‌رسد می‌تواند باعث تبخیر اقیانوس‌ها از سطح آن شود. ممکن است بخار آب برای همیشه از این سیاره رخت بسته باشد.
موضوع دیگر در مورد این سیاره این است که طبق بررسی های فراوان تیم اختر شناسی به این نکته پی بردند که شرایط مطلوب برای زندگی در این سیاره حدودا یک میلیارد سال آینده می باشد چرا که خورشید آن با توجه به زمان سپری شده پیرتر می شود و با بزرگ شدن شعاع آن باعث انتقال انرژی بیشتری به سطح سیاره می شود و این عامل باعث به وجود آوردن شرایط زیست محیطی در سیاره می شود.
ناسا معتقد است قدم بعدی تمرکز تلسکوپ‌های زمینی بر روی این سیاره است تا ترکیب و وجود یا عدم وجود آب بر روی آن مورد بررسی قرار بگیرد. در مقابل این پرسش که آیا زمانی ارسال فضاپیما، مانند افق‌های نو یا سفر به Kepler-452b ممکن خواهد بود یا نه، دانشمندان موضعی محافظه‌کارانه به خود گرفتند و با احتیاط به آن پاسخ دادند. جف کاگلین، تحلیل‌گری دیگر در موسسه‌ی SETI در پاسخ به این سوال می‌گوید:
کشف این سیاره گام اول بوده است و من و شما به آن سفر نخواهیم کرد. اما ممکن است فرزند فرزند فرزندانمان به آن سفر کنند.
در ادامه ی مطالب فوق برای امیدواری بیشتر سیاره ی دیگری را معرفی می کنیم که امیدوار کننده تر است چون فاصله ی آن کمتر است می توان گفت خارج از منظومه ی شمسی و حوالی آن می باشد:
این سیاره در مدار ستاره کم فروغی به نام “Gliese 581″ که فقط ۲۰ سال و شش ماه نوری از زمین فاصله دارد در صورت فلکی “میزان” (Libra) کشف شده است.
دانشمندان این کشف را با کمک تلسکوپ ۶/۳ متری “اسو” (رصدخانه جنوبی اروپایی) انجام داده اند.
آنها می گویند دمای ملایم سطح سیاره بدان معنی است که هرگونه آبی در آن احتمالا در حالت مایع وجود دارد و این موضوع شانس وجود حیات در آن را افزایش می دهد.
استفان اودری از رصدخانه ژنو که نویسنده اصلی مقاله ای علمی در این باره است می گوید: “ما تخمین زده ایم که میانگین دمای این ‘ابرزمین’ چیزی میان صفر و ۴۰ درجه سانتیگراد باشد، و بنابراین آب در آن در حالت مایع خواهد بود.”
“به علاوه، شعاع آن تنها باید یک و نیم برابر شعاع زمین باشد، و مدل ها پیش بینی می کند که این کره یا سنگی است – مثل زمین – یا پوشیده از اقیانوس ها.”
خاویر دلفوسه، از اعضای تیم محققان دانشگاه گرنوبل، افزود: “همانطور که می دانیم آب برای وجود حیات اهمیت اساسی دارد.”
به اعتقاد وی این سیاره ممکن است به هدف خیلی مهمی برای ماموریت های آینده فضایی جهت یافتن زندگی فرازمینی بدل شود.
در اینگونه ماموریت ها تلسکوپ هایی در فضا قرار داده خواهد شد که می توانند “نشانه های” نوری گویای وجود فرآیندهای بیولوژیکی را ردیابی کنند.
این رصدخانه های فضایی در پی ردیابی آثار گازهای جوی مانند متان و حتی نشانگرهای کلوروفیل، رنگدانه های گیاهان زمینی که نقشی حیاتی در فتوسنتر بازی می کنند، برخواهند آمد.
ردیابی ‘غیرمستقیم’
این سیاره خارجی کوچکترین سیاره یافت شده تا به امروز است و ظرف تنها ۱۳ روز یک دور کامل حول ستاره مرکزی می گردد.
در اصطلاح منجمان به سیاراتی که حول سایر ستاره ها غیر از خورشید می گردند سیاره خارجی گفته می شود.
فاصله این سیاره از ستاره مرکزی چهارده بار کمتر از فاصله زمین از خورشید است.
با این حال با توجه به اینکه این ستاره مرکزی کوچکتر و سردتر – و در نتیجه کم فروغ تر – از خورشید است، سیاره مورد نظر در “ناحیه قابل سکونت” اطراف آن، یعنی ناحیه ای که آب می تواند در آن به صورت مایع باشد قرار دارد.
گلیسه ۵۸۱ خیلی کم فروغ تر و خنک تر از خورشید است
منظومه گلیس ۵۸۱ توسط رصدخانه جنوبی اروپایی (European Southern Observatory) در لا سیلا واقع در کویر آتاکاما شناسایی شد.
پژوهشگران برای این اکتشاف، از یک ابزار بسیار حساس که می تواند تغییرات بی نهایت کوچک در شتاب یک ستاره هنگام کشیده شدن توسط نیروی گرانش سیاره ای در آن اطراف را اندازه گیری کند استفاده کردند.
منجمان هنوز مجبور به توسل به این شیوه ها هستند زیرا تلسکوپ های فعلی قادر به عکس گرفتن از اجرام آسمانی خیلی دوردست و کم فروغ مانند سیارات خارجی نیستند، به ویژه اگر در نزدیکی ستاره ای درخشان قرار داشته باشند.
تاکنون وجود سه سیاره در منظومه گلیس ۵۸۱ استنباط شده است. به غیر از “اَبَر زمین” دو سیاره دیگر یکی ۱۵ برابر زمین و دیگری ۸ برابر زمین در این منظومه وجود دارد.
کشف تازه باعث هیجان زیادی میان دانشمندان شده است.
از میان ۲۰۰ سیاره خارجی که تاکنون کشف شده، شمار بسیار زیادی از آنها غول های گازی از نوع مشتری هستند که دمای آنها به علت نزدیکی به خورشیدهای داغ، بسیار بالاست.
الیسون بویل، مسئول بخش نجوم در موزه علوم لندن در مورد این اکتشاف گفت: “از همه سیاراتی که تاکنون در اطراف سایر ستاره ها پیدا کرده ایم، این یکی طوری به نظر می رسد که گویی حاوی مخلفات لازم برای حیات باشد.”
“فاصله اش از ما ۲۰ سال نوری است یعنی به این زودی ها به آن پا نخواهیم گذاشت و باید منتظر انوع تازه فناوری های رانشی که می تواند در آینده تغییر کند باشیم. و واضح است که تلسکوپ های قدرتمندی را بر آن متمرکز خواهیم کرد تا ببینیم چه می توانیم رؤیت کنیم.”
“اینکه آیا جای دیگری (غیر از زمین) زندگی وجود دارد یا نه سوالی اساسی است که همه ما می پرسیم.”