دانشمندان با بررسی های دقیق جغرافیایی خود توانسته اند بیان کنند که بیش از ۷۵ درصد سطح کره ی زمین از آب پوشیده شده است و این مفهوم در اکثر اجزای موجودات زمین نیز حاکم است. برای مثال ۷۵ درصد بدن انسان از آب تشکیل شده است و گیاهان نیز به همین نسبت. حال از بحث اصلی دور نشویم موضوع مورد نظر در مورد قمری است در منظومه ی شمسی. این قمر متعلق به یکی از قمر های سیاره ی به نسبت بزرگ مشتری می باشد. دانشمندان نیز در این عرصه با ورود خود و تحقیقات لازم به این نتیجه رسیدند که این قمر از کره ی زمین خاکی ما آب بیشتری را در خود جای داده است. زمین با وجود ۷۵ درصد آبی که در خود جای داده است در مقایسه با قمر مشتری که نام آن اروپا نام دارد آب کمتری را در خود جای داده است. این قمر با وجود سایز کوچکترش نسبت به زمین آب بیشتری البته به صورت اقیانوس های منجمد را شامل می شود.
اروپا نام یکی از شصت و دو ماهِ سیاره مشتری است. این ماه در سال ۱۶۱۰ میلادی توسط گالیله کشف شد.
نقشه‌برداری جهانی از نقش‌های دایروی بر روی اقیانوس یخ زده قمر اروپا دانشمندان را از گمان‌های پیشین دور نمود. این نقش‌ها کمان‌هایی به عرض ۴۰ کیلومتر هستند که تا صدها کیلومتر گسترده شده‌اند. این نقش‌ها معمای جدید قمر پیچیده شده در لفافه یخ هستند.
یکی از این برآمدگی‌ها توسط نگاه اجمالی ویجر در مدت عبور خود از کنار سامانه سیاره مشتری در سال ۱۹۷۹ ثبت شده بود. هنگامیکه سفینه فضایی گالیله در سال ۱۹۹۶ به قمر اروپا رسید، تصاویر جدیدی را از چندین برآمدگی عجیب برای ما ارسال نمود. فضاپیمای افق های نو نیز در تهیه و تکمیل نقشه سطح این قمر، با گذر از کنار سیاره در سال ۲۰۰۷، به دانشمندان کمک شایانی نمود.
در نتایجی که در پانزدهم ماه می‌در مجله طبیعت (نیچر) منتشر شد، تیمی از دانشمندان به سرپرستی دکتر پائول اسچنک از انستیتو ماه و سیاره شناسی هوستون تگزاس، با مشارکت دکتر ایسامو ماتسویاما از موسسه کارنگی واشنگتن و دکتر فرانسیس نیمو از دانشگاه کالیفرنیا، کشف نمودند که این نقش‌ها از نزدیکی دو الگوی دایروی با عرض چند صد کیلومتر شکل گرفته‌اند. این دایره‌ها کاملاً در جهت دیگر قمر اروپا قرار گرفته‌اند امّا به طرز عجیبی از استوای اروپا و محور اروپا مشتری جابجا و باعث ایجاد الگوی غیرمعمولی در منظومه شمسی شده‌اند. جستجو برای کشف منشأ این الگو و نقش‌ها ساده نیست. گردش ناهمگام پوسته یخی به همراه جزر و مد شدید (با تغییراتی به بلندی ۳۰ متر در هر دوره) از عوامل قابل استناد برای بیشتر پدیده‌های مشاهده شده بر روی این قمر بوده‌اند امّا پدیده اخیر با این دلایل قابل توجیه نیست. عامل سومی به نام قطب سرگردان به تازگی ارائه گشته‌است که سعی در توضیح این پدیده داشته ولی تا کنون نتوانسته پیش بینی قابل قبولی را ارائه دهد.
در مکانیزم قطب سرگردان، پیشنهاد می‌گردد که پوسته یخی خارجی اروپا می‌تواند در زمانی‌که هسته یخی غول‌پیکر به گردش عادی خود ادامه می‌دهد، به آهستگی تغییر زاویه تمایل دهد. دمای کم قطب می‌تواند باعث ضخیم شدن پوسته یخی و حرکت انحراف قطبی شود. هنگامی که گروه محققان میدان تنش‌های قطبی مشابه با مدل پیشنهادی و مشاهدات پیدا نمودند، از تطابق سایر الگوهای خطی دیگر سطح قمر نیز متعجب شدند.
اسچنک بیان نمود: « الگوهای شکستی اروپا بیش از نقشه پیشنهادی ارائه شده متقارن بوده و این موضوع ما را به فکر واداشته است. هنگامی که سناریوی قطب سرگردان، تطبیق قابل توجهی را نسبت به سایر مدل‌ها از خود نشان داد، ناگهان الگو و رفتار سایر عوارض و پستی بلندی‌های این قمر نیز در الگویی متقارن و جهانی خود را نمایان ساخت و بر نقشه پیشنهادی تطبیق یافتند. »
این یافته‌ها در مجله طبیعت (نِیچِر) منتشر شده که اولین مدرک برای مدل‌سازی و درک تحولات در ایجاد پدیده قطب سرگردان اروپا است. امّا توضیح الگوهای مشاهده شده در عوارض سطحی اروپا، که خود نیازمند وجود تغییراتی بزرگ در تمایل مداری این قمر است، شرط جدا بودن پوسته بیرونی و هسته یخی توسط یک لایه مایع را نیز در دل خود دارد.
نتایج حاصل از تحقیقات زمین‌شناختی گالیلو از قمر اروپا به ما نشان می‌دهد که به احتمال بسیار قوی، این قمر دارای اقیانوس آب است. این مدرک جدید مشکل جدا بودن پوسته از هسته یخی را تا حد زیادی حل نمود.
اروپا تنها کره با قطب سرگردان در منظومه خورشیدی نیست. سیاره مریخ نیز حداقل از زمان شکل‌گیری آتشفشان تارسیس تا کنون تغییر زاویه تمایل مداری داده‌است. لایه ی خارجی سیاره زمین نیز در حال انجام چنین رفتاری است که ما اثرات آن را در غالب تغییر صفحات قاره‌ای می‌شناسیم. همچنین به احتمال زیاد، اِنسلادوس و می‌راندا نیز از چنین رفتاری برخوردار هستند. در نتیجه می‌توان چنین اظهار نمود که سیارات بیش از آنکه پیش‌تر ذکر می‌شد نا پایدارند.
فراز و نشیب‌هایی به اندازه ۵۰۰ متر در اروپا مشاهده شده است. دره‌های عمیق تا زمانی که پوسته یخی به اندازه کافی ضخیم و محکم نشده باشد ناپایدار خواهند بود. مدل‌های حرارتی و مطالعات صورت گرفته تخمین می‌زنند که ضخامت لایه یخ بین ۱۰ تا ۲۰ کیلومتر باشد، هر چند که تعیین ضخامت و عمق واقعی این اقیانوس از وظایف آتی مدارگرد اروپا می‌باشد.
تصاویری که ارسال گردیده بیانگر وجود دهانه های آتشفشانی که بر سطح اروپا قرار دارند را نشان نمی دهند بلکه با دقت بیشتر و مهندسی بیشتر می توان دریافت که این ها ترک هایی می باشد که با توجه به دور بودن و فاصله ی زیادی که این قمر با خورشید دارد به وجود آمده اند و ماهیت آن ها منجمد و سرد و یخ زده می باشد ولی در زیر این یخ ها دانشمندان بر این باورند که اقیانوسی از آب و نمک وجود دارد که این خود جنجالی بزرگ بر سره وجود آب در سیاره و سیارک های دیگر است. البته قطر یخ های رویی بسیار زیاد است و آب موجود در لایه های زیری را تنها با اثبات نهایی دانشمندان باید پذیرفت ولی تا کنون گمانه زنی ها بیشتر وجود اقیانوس های بزرگی از آب را تایید می کند.