پس از این که نظریه ی نسبیت انیشتین از لحاظ تئوری مورد بحث و تبادل نظر قرار گرفت از جهاتی به سمت هسته ی اتم و ویژگی های منحصر به فرد آن سوق داده شد. تئوری هایی مبنی بر انرژی اتمی بالایی که در تفکیک هسته ی اتم به وجود می آمد.
بمب اتمی نام رایج وسایل انفجاری است که در آنها از انرژی آزاد شده در فرایند شکافت هستهای، یا گداخت هستهای برای تخریب استفاده میشود. بمب های اتمی که برمبنای گداخت کار میکنند نسل نوین بمب اتمی هستند و قدرتی بسیار بیشتر از بمبهای شکافتی دارند. مبنای آزاد شدن انرژی در هر دو نوع بمب اتمی تبدیل ماده به انرژی (E=mc²) است اما در بمبهای گداختی جرم بیشتری از ماده به انرژی تبدیل میشود. نخستین بمب اتمی که بمبی پلوتونیومی (از نوع شکافتی) بود در سال ۱۹۴۵م در جریان جنگ جهانی دوم در آمریکا ساخته و در شانزدهم ژوئیه ۱۹۴۵م در صحرای آلاموگوردو در نیو مکزیکوی آمریکا آزمایش شد. آمریکا تنها کشوری است که از بمب اتمی (شکافتی- اورانیومی در هیروشیما وشکافتی – پلوتونیومی در ناگازاکی) استفاده نظامی کرده است. شوروی در سال ۱۹۴۹ دارای بمب اتمی شد.
اختراع این سلاح، ریشه طولانی در تاریخ علم فیزیک و شیمی دارد اما استفاده از دانش به دست آمده، برای ساخت بمب اتمی بیشتر به رابرت اوپنهایمر و ادوارد تلر نسبت داده میشود.
نکاتی درباره بمب اتمی
منطقه انفجار بمب های هستهای به پنج قسمت تقسیم میشود:
۱- منطقه تبخیر ۲- منطقه تخریب کلی ۳- منطقه آسیب شدید گرمایی ۴- منطقه آسیب شدید انفجاری ۵- منطقه آسیب شدید باد و آتش.
در منطقه تبخیر درجه حرارتی معادل سیصد میلیون درجه سانتی گراد به وجود می آید و هر چیزی، از فلز گرفته تا انسان و حیوان، در این درجه حرارت آتش نمیگیرد بلکه بخار می شود.
آثار زیانبار این انفجار حتی تا شعاع پنجاه کیلومتری وجود دارد و موج انفجار آن که حامل انرژی زیادی است میتواند میلیون ها دلار تجهیزات الکترونیکی پیشرفته نظیر ماهواره ها و یا سیستم های مخابراتی را به چندی آهن پاره تبدیل کند و همه آن ها را از کار بیندازد.
این ها همه آثار ظاهری و فوری بمبهای هستهای است. پس از انفجار تا سالهای طولانی تشعشعات زیان بار رادیواکتیو مانع ادامه حیات موجودات زنده در محلهای نزدیک به انفجار می شود.
پرتو رادیو اکتیو از پرتوهای آلفا، بتا، گاما و تابش نوترونی تشکیل شده است. نوع آلفای آن بسیار خطرناک است ولی توان نفوذ اندکی دارد. این پرتو در بافت زنده تنها کمتر از ۱۰۰ میکرون نفوذ میکند اما برای آن ویرانگر است.
پرتوی گاما از دیوار و سنگ نیز عبور میکند. هر ۹ میلیمتر سرب یا هر ۲۵ متر هوا شدت تابش آن را نصف میکند. این پرتو نیز با توجه به فرکانس بسیار بالا، انرژی زیادی دارد که اگر به بدن انسان برخورد کند از ساختار سلولی آن عبور کرده و در مسیر حرکت خود باعث تخریب ماده دزوکسی ریبو نوکلوئیک اسید یا همان DNA شده و سرانجام زمینه را برای پیدایش انواع سرطانها، سندرمها ونقایص غیر قابل درمان دیگر فراهم می کند و حتی این نقایص به نسل های آینده نیز منتقل خواهد شد. برای جلوگیری از نفوذ تابش گاما به حدود ۱۰ سانتی متر دیواره سربی نیاز است.